وانشات|دریکو مالفوی

دوان دوان به طرف کلاس مک گونگال می‌دوی. ساعتت خواب مانده و حالا سزای این بدبختی با دیر رسیدن توست‌. در کلاس را چهار طاق باز می کنی و دم در خشکت می زند، مک گونگال سر کلاس است. تبریک می گویم، بدبخت شدی!
سرفه ای شرمگین می کنی:"متاسفم پروفسور...ساعتم خواب مونده بود و من-"
حرفت را با لحن خشکی قطع می کند:"بشینید، دوشیزه Y/n."
حرفت را می خوری و گوشه ای از کلاس می نشینی و کتابت را بیرون می کشی تا نوت برداری کنی.
کاغذ مچاله ای به پشت گردنت می‌خورد.
بر می گردی و اخم کنار کاغذ مچاله شده را کناری می اندازی، حتی بازش هم نمی کنی.
کاغذ دیگری به سرت می خورد. این بار با اعصابی به هم ریخته بر می گردی و همان پسر مو بلوند از خود راضی که از او متنفری را می بینی، دریکو مالفوی. چشم غره ی بدی به او می روی که کاغذ دیگری را به طرفت می اندازد، به شکل درنای زیبایی تا شده.
با غرولند رویت را بر می گردانی و درنا را کنار می گذاری که بعد از کلاس دور بیندازی اش که-
"دوشیزه Y/n!"
سرت را بالا می آوری و با نگاه خیره ی مک گونگال مواجه می شوی‌.
"اون درنا رو بیار اینجا. الان. سر کلاس من نامه نگاری غیر قابل توضیحه!" به دریکو پوزخند می زنی و درنا را به مک گونگال می دهی. بازش می‌کند و بعد لبخند می زند و سرش را تکان می دهد‌:"لطفا گردش هاگزمیدتون‌رو بعد از کلاس برنامه بریزید!"